อ.. อื้อ! อ เอาออกไป! " แทฮยองถึงกับสะดุ้งเมื่อจู่ๆหนึ่งในชายฉกรรจ์ทั้งสิบก็ก้มตัวลงมาใช้ลิ้นสากน่าขยะแขยงนั่นแตะเข้ากับยอดอกสีสวยนั่นพร้อมกับดูดเลียอย่างเอร็ดอร่อย ร่างบางกัดปากแน่น ดิ้นไปมา เขาไม่สามารถทนเห็นเรื่องอัปยศที่จะเกิดขึ้นตัวเองได้ ยอมให้เขาตายยังจะดีกว่า!! " เห้ยมึง มันไม่ร้องว่ะ ทำให้แม่งครางดิ้! " เมื่อพวกมันเห็นว่าร่างบางกัดปากแน่นไม่มีท่าทีว่าจะยอมเปล่งเสียงอันน่าอายออกมา ชายอีกคนก็เริ่มก้มลงไปดูดเลียยอดอกสีสวยอีกข้างที่ว่างอยู่ทันที ลิ้นร้อนกำลังปรนเปรอยอดอกสีหวานอย่างเมามันส์... หน้าหวานเหยเกเพราะความเสียว แต่กลับไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมาจากปากบางเลยแม้แต่นิด ปากเรียวเม้มเข้าหากันจนมันเริ่มห้อเลือด ในจังหวะที่ร่างบางกำลังอดทนต่อความเสียวที่น่าขยะแขยงนั้น ชายอีกคนหนึ่งก็เริ่มรูดซิบกางเกงตัวเก่งลงก่อนจะล้วงมือหยาบเข้าไปในชั้นในของร่างเล็ก " อ๊ะ! อ.. เอา มือมึงออกไป ย.. หยุดนะ!!! " แทฮยองสะดุ้งตัวโหยงเมื่อมือหยาบนั่นเริ่มกอบกุมแก่นกายของเขาก่อนจะเริ่มรูดรั้งขึ้นลงช้าๆเพื่อหวังจะปลุกอารมณ์ดิบของร่างบางตรงหน้า " อ้ะ.. อึก... ม.. ไม่มีทาง.. " ร่างบางส่ายหน้าไปมาเมื่อมือหยาบนั้นเริ่มเร่งจังหวะการรูดรั้งเร็วขึ้นพร้อมกับลิ้นร้อนทั้งสองที่ยังคงดูดเลียยอดอกหวานนั่นไม่เลิก แทฮยองกำลังเคลิบเคลิ้มกับสัมผัสน่าขยะแขยงนี่....... " อ๊ะ!
แต่ตอนนี้.... ฮึก.. "อ แทฮยองหยุดพูดเพียงเท่านั้น ก่อนจะเบือนหน้าหนีไปทางอื่น ผิดหวัง ผิดหวังจริงๆ... "งั้นหรอ แต่ขอโทษที.. ผมมันเป็นคนเลว" จองกุกเริ่มขยับสะโพกสวนแก่นกายเข้าใส่ช่องทางรักอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เริ่มรุนแรงมากกว่าเดิมเป็นเท่าตัว มือหนาฟ้อนเฟ้นไปทั่วร่างกายคนตัวเล็กอย่างสนุกสนาน โดยที่สะโพกก็กระแทกกระทั้น กดเน้น และตอกย้ำเข้าไปเต็มรัก พับ พับ พับ เสียงหน้าขากระทบกับบั้นท้ายกลมกลึงดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ จนกลายเป็นเสียงที่ฟังดูน่าอายในเวลานี้และนั่นมันก็บ่งบอกถึงความรุนแรงที่จองกุกกระทำกับแทฮยองได้เป็นอย่างดี "ซี๊ด.. อื้มมม.. สุดยอด" "อ๊า อะ อะ อ๊าาา จองกุก.. พอ.. พี่. เจ็บ อา.. เจ็บ" ร่างบางได้แต่ครางบอกอยู่แบบนั้น เมื่ออีกคนเอาแต่สุขสมกับร่างกายเขาอย่างคนเห็นแก่ตัว ไม่คิดจะใส่ใจหรือแคร์ความรู้สึกกันเลยสักนิด.. "อื้มม.. จะออกแล้ว อ่า.. พี่.. พี่ อาา" เมื่อใกล้ถึงจุดฝั่งฝัน จองกุกก็เริ่มเพิ่มแรงสอดใส่และกดกระแทกเข้าไปแรงๆมากขึ้นกว่าเดิม มือหนาจับขาเรียวแหกออกจากกันกว้างๆพร้อมกับโถมตัวเข้าใส่อย่างเมามันส์ ถึงแม้จะมีเลือดของการฉีกขาดไหลออกมาให้เห็น เขาก็ทำเพียงเมินเฉยใส่มันไป ก็ทำไมจะต้องแคร์... ก็แค่ของเล่นที่อยากจะเอาเมื่อไหร่ก็ได้.. "อ๊ะ.. ฮึก... พี่เหนื่อย... อ๊า.
" เพราะมึงอยากโดนรุมโทรมแบบแม่มึงใช่มั้ยล่ะคิมแทฮยอง!!!! " "!!! " สิ้นเสียงตะคอกเสียงดังจากปากของจองกุก แทฮยองถึงกลับหน้าขึ้นสีโกรธจัด มือเล้กง้างขึ้นกลางอากาศหวังที่จะซัดเข้าใยหน้าคมนั่นอย่างแรงแต่ทว่า... กลับถูกยั้งแรงด้วยเพียงมือเดียวของลุกน้องล่ำบึกอีกคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง.... ร่างบางพยายามสะบัดมือให้หลุดพ้นจากการจับกุมแต่ก็ไม่มีท่าทีว่าไอ้หมอนี่จะปล่อยง่ายๆ " จัดการรุมมัน อย่าให้เสียของ " จองกุกเดินถอยออกมายืนมองที่มุมเสาด้วยน้ำเสียงและสีหน้าเรียบเฉยที่มองมายังร่างเล็กที่ทำตัวไม่ถูกกับเหตุการรณ์ตรงหน้า " ปล่อยกูนะเว้ย!!! " สินเสียงคำสั่งของร่างสูง ลูกน้องนับสิบก็กรูกันเข้ามายังร่างเล็กที่อยู่กลางวงทันที " มึงยกมันขึ้นคนล่ะข้างนะ " ชายร่างบึกผิวสีเข้มสองคนสอดแขนลงที่ข้อพับขาทั้งสองข้างก่อนจะออกแรงยกร่างบางลอยขึ้นอย่างง่ายดาย พร้อมกับขาเรียวที่ถูกจับแยกออกกว้างจนเห็นสัดส่วนชัดเจน แทฮยองพยายามดิ้นหนีเอาตัวรอดอย่างุดชีวิต สองมือเล็กก็ถูกมัดด้วยเชือกหนาที่มาตอนไหนก็ไม่รู้ แคว่ก!!!